Burns Supper

De Schotten zijn een vreemd volk. De mannen dragen geplooide rokjes en op hun jaarlijkse Burns supper spelen ze Haggis naar binnen: schapenmaag gevuld met stukjes hart, long, nier, lever en havermout, naar smaak met een uitje en wat kruiden. Lucky us, dat we zo'n Burns supper live mochten meemaken. Rob (een rasechte Schot) en Vicky, onze buren, nodigden ons uit om het jaarlijkse diner gegeven ter ere van Robert Burns bij te wonen. Daar zeg je uiteraard geen 'neen' tegen: dat betekent mannen in rokjes (=lachen) en doedelzakken (=dansen).
De haggis kon de pret echt niet drukken en smaakte niet eens zo slecht en het goedje laat zich perfect wegspoelen met een 15 jaar oude whisky ;)
Wie graag iets meer wil weten over Robert Burns kan even bij wikipedia binnenwippen. De man was een beroemd dichter, ookwel 'The Bard' genoemd, of 'Scotland's favorite son'.
Terwijl de Haggis door een rokdragende schot aan flarden werd gesneden (ik verstond er werkelijk geen woord van maar de man scheen te menen; met een mes ging hij de Haggis te lijf en daarna met zijn handen), mensen tijdens het schotse dansen duizelig werden van het wisselen van partner en de whisky rijkelijk vloeide werd er door the 'Robert Burns International Foundation' heel wat geld ingezameld ten voordele van liefdadigheid voor kinderen.


Laddies


Lassies


group picture