La Môme

Naar de film gaan is een zalige bezigheid. Ik houd van elk aspect: de film uitkiezen (hoewel die keuze soms heel snel gemaakt is; de pareltjes liggen niet voor het rapen hé), het kaartje kopen, de halfdonkere zaal binnenstappen en zoeken naar de beste plaats, ... Dus toen Anna vroeg om naar 'La Môme' (Frans voor The Kid) te gaan kijken moest ik geen twee keer nadenken.
La Môme vertelt het bij momenten erg tragische verhaal van Edith Piaf, een van Frankrijks meest geliefde chansonnières. Piaf werd geboren als Édith Giovanna Gassion in het Parijs van 1915. Als dochter van een alcoholverslaafde moeder stond ze al heel vroeg alleen in het leven afhankelijk van wie zin had voor haar te zorgen (afgewisseld haar moeder, haar vader, grootmoeder, een prostituee, ...) Ze was gedoemd een kind van de straat te worden maar dankzij haar fantastische stem liep het wel even anders. De schuwe mus bleek een ruwe diamant. Als haar mond openging kon je alleen maar luisteren en dat is wat ik nu ook doe. Ik raad iedereen aan om naar de film te gaan kijken. Het is een mooi stukje kunst. Heerlijk meezwerven door de Parijse achterbuurten van toen (en toch veilig in je stoeltje zitten hé), luisteren naar prachtige muziek en een ij-zer-ster-ke Marion Cotillard die Piaf neerzet alsof het was zijzelf.



Édith Piaf



La Môme, the movie



Marion Cotillard als de jonge Piaf